در کناره‌ی محرم (۷)
‎دو قرائت از اسلام:
صلح امام حسن و مهم‌تر، قیام امام حسین اعلام قرائت جدید از اسلام بود.

وقتی پیامبر دین‌اش را عرضه کرد در ابتدا تحویل‌اش نگرفتند. قدرت رسمی قبیله‌ای علیه‌اش قیام کرد. او را تبعید کردند. با او جنگ کردند. به هجرت وادارش نمودند. همه این کارها را کردند اما حقیقت دین محمد (ص) فراگیر بود و نشد جلوی آن را سد کنند.

پرده دوم مخالفت با اسلام، ورود به داخل آن بود و آسیب زدن و یا منحرف کردن آن از درون بود.

فقط توجه به این قسمت مسلم تاریخ که در قرآن هم آمده عمق این فاجعه را نشان می‌دهد. در زمان حیات و زندگی بنیان‌گذار و پیامبر اسلام در مدینه و در کنار دست او، مسجدی می‌سازند که خود بنیان‌گذار باید به دستور پروردگار آن را خراب کند. یعنی پیامبر مسجدی را خراب می‌کند که بالای مأذنه‌اش باید به رسالت همان پیامبر شهادت دهند.
این شاید میزان تلاش برای ورود به داخل اسلام و انحراف از درون را بتواند تصویر کند.
بعد از پیامبر که قدرت معنوی اصلی از سر راه برداشته می‌شود، این هجوم فراوان‌تر می‌شود. قدرت اسلام در اختیار معاویه و یزید قرار می‌‌گیرد. قرائت اسلامی روایت یزید و معاویه می‌شود. و بدتر اینکه تا ابد این، تنها قرائت از اسلام می‌ماند.
کار اصلی امام حسین معرفی قرائت متفاوتی بود که به‌نام اسلام در حال ریل‌گذاری بود. او می‌خواست این انحراف را اصلاح کند.

او نمی‌خواست اسلام را براندازی کند. او امام واقعی این دین بود. او فرزند پیامبر این دین بود.
کار سختش اصلاح کردن این حرکتی بود که توسط منافقین از زمان حیات پیامبر آغاز شده بود.
اصلاح‌گری در این جامعه کار دشواری است.
به خصوص اگر حاکمیت خود را خلیفه پیامبر بداند.
به خصوص اگر یزید در شام باشد و ارتباطات جمعی نباشد و همه فکر کنند پیامبر هم مثل یزید بود.
به خصوص اگر حتی ندانند حسین فرزند پیامبر است که علیه حاکمیت یزید قیام کرده است.
همه این‌ها بر امام حسین فرض کرد که قیام کند. از همه ابزارهای تبلیغی هم استفاده نماید.
خطر خیلی بزرگی که می‌ارزید خودش و خانواده‌اش را فدا کند.
می‌خواست اسلام بماند. اسلامی با قرائت پیامبر.
به همین دلیل با تکیه به منابع اصیل دینی دست به اصلاح زد.
به این امید که اگر حتی مدار دین در تاریخ بر محور روایت اموی بگردد ولی آیندگان بدانند کسانی از خاندان پیامبر و وارثان اصلی رسول الله بودند که تا سر حد شهادت ایستادند تا صدای قرائت اصلی اسلام را به تاریخ برسانند و هر چه قدرت داشتند برای اصلاح دین جدش به کار برد.

انما خرجت لطلب الاصلاح فی امت جدی محمد
این بخش از تاریخ امام حسین عبرت آموز است.