۲۸ مرداد ۱۳۸۹
صدای تلنگ، بیرون شنیده میشود
یکی از دوستان یزدی نقل میکرد که سال ها پیش، شهید صدوقی، مرحوم آقای فلسفی، واعظ معروف ایران را به یزد دعوت کرده بود. وی موقع منبر رفتن خیلی در مورد صدای بلندگو وسواس داشت. قبل از شروع به سخنرانی چند بار تقه ای روی میکروفون میزد تا صدا را چک کند و بعد سخنرانی را شروع نماید. بلند گو در داخل مسجد نبود و فقط برای خارج مسجد صدا پخش میکرد. یزدی ها به این تقه زدن میگویند تلنگ. وقتی آقای فلسفی به میکروفون، تقه میزند و می بیند که صدا نمی آید، یکی از پا منبری های یزدی به آقای فلسفی با همان لهجه ی پیچ و خم دار یزدی میگوید که صدای تلنگ شما بیرون مسجد می آد. واقعیت شرائط جامعه ما این است که آن قدر در گیر تقه میکروفون هستیم که به صورت کلی از صدای تلنگمان در بیرون از جامعه بی خبر شده ایم. این هم در حوزه های شخصی وهم در حوزه حکومتی است. ما در درون جامعه با مشکلات گوناگونی در گیر هستیم. بد اخلاقی اجتماعی و نهادینه شدن آن در ادبیات شخصی و رسانه ای یکی از آنان است. پیامبر یزرگ ما وقتی دلیل بعثتش را اعلام میکند، تکمیل مکارم اخلاق را دلیل رسالتش معرفی می نماید .در جامعه ای که افتخار همه پایبندی به دستورات اسلامی است، این بی اخلاقی و بد اخلاقی که نمونه های آن در اتهام زدن، دروغ گفتن، توهین کردن و نادیده گرفتن سرمایه های اجتماعی و تاریخی است جزئی از اتقاق تلخی است که نسل آینده را داغان تر از نسل داغان شده فعلی میکند. بی بند و باری ها و آسیب هائی مثل فراگیری مواد مخدر و شیوع مخدر های نوین وبی توجهی و عدم جایگزینی آن با درک جوانی نسل جوان وسخت گیری های بی دلیل در انکار جوانی نسل موجود همه آسیب های اجتماعی است. در حوزه فرهنگی هم در دنیائی که ارتباطات، نسل جوان را جزئی از نسل جامعه جهانی کرده است، چه در دفاع ناشیانه از دین وچه در درک نکردن ادبیات آنان باعث شده که فرهنگ متزلزل و پر نفاقی در جامعه رواج پیدا کند. در صحنه حاکمیت هم این صدای تلنگ بیشتر در بیرون شنیده میشود. سیاست همراه با حفظ غرور ایرانی و ارزشهای اسلامی حق طبیعی مردم ما است. اما ادبیاتی که هم مشکلات فراوان اقتصادی و سیاسی برای مردم ایجاد میکند و هم حرمت تاریخی مردم پر فرهنگ ایرانی را در دنیا و حتی در میان دلبستگان به انقلاب و ایران آسیب می زند متاسفانه رواج یافته است. قربانی این ادبیات غیر محترمانه که مورد انتقاد محترمین جناح های مختلف هم قرار گرفته است، مردم وتاریخ ایران هستند و آسیب های آن را هم مردم ایران می بینند. انتظار و توقع مردم هر کشوری از مسئولانش این است که نام و تاریخ وافتخارات آنان را در دنیا پر آوازه کند و مشکلات مردم کشورش را کم نماید. اینها به اتفاق نظر اکثر اهل نخبگان فرهنگی و سیاسی همان صدای تلنگی است که در بیرون شنیده میشود و ما همچنان در حال تقه زدنی هستیم که صدای آن تلنگ را دیگران می شنوند.
