۳۰ دی ۱۳۸۴
امیر کویت
امیر کویت هم درگذشت. کویت همسایه کوچک و البته ثروتمند ایران است. این کشور، روزگاری واقعاً کویت بود. اما اکنون این کشور کوچک نیز مثل سایر کشور های منطقه خلیج فارس و خود ایران در اثر ظهور آدم ماجراجو و قصابی به نام صدام حسین، آسیب فراوانی دیده است. اگر چه در ایام جنگ ایران و عراق، کویت خیلی به عراق کمک کرد، به طوری که یک بار یکی از دوستانم که در ایام جنگ ایران و عراق سفیر ایران در کویت بود می گفت به مقامات کویتی گفته است شما مثل یک استان عراق، به رژیم صدام در جنگ کمک کرده اید. اما صدام با حمله به این دولت کوچک و اشغال آن به طمع نفت آن نشان داد که محبت هم در او تاثیر ندارد.
مردم کویت به کشور های همسایه پناه بردند و با حمله آمریکا به کویت دوباره به کویت بازگشتند و خاندان حاکم بر کویت دوباره مسلط شد.
این بزرگترین حادثه ی تاریخ کویت شد. بعد از این ماجرا در سال اول انتخاب آقای خاتمی شیخ جابر احمد الصباح به مناسبت اجلاس کنفرانس اسلامی به ایران آمد. در دیدار وی با آقای خاتمی حضور داشتم، خیلی دیدار کوتاهی بود. سالها شیخ جابر در بستر مریضی بود تا آن که نهایتاً در هفته گذشته درگذشت. به مردم کویت باید تسلیت گفت زیرا عملاً احترام به رهبران کشورها به احترام به مردم آن است.
روز چهارشنبه برای امضای دفتر سفارت کویت و نیز تسلیم نامه تسلیت آقای خاتمی به منزل سفیر رفتم. تسلیت گفتم و با سفیر در مورد کسالت امیر فعلی کویت هم صحبت کردیم. عملاً وزیر خارجه سابق سال هاست که رهبری کویت را به دست دارد. با وی چندین بار در جاهای مختلف دیدن داشتم. وی بیشترین عمر وزارت خارجه را داشته، 37 سال. سفیر می گفت از گرومیکو هم دوران وزارت خارجه اش بیشتر بوده است.
باز هم به ملت کویت تسلیت می گویم و برای مردم کویت آرزوی سربلندی و توفیق دارم.