روزنامه آسمان و شرایط جدید کشور
ورود روزنامه آسمان به دکه های مطبوعات یکی از خبرهای خوش این پایان سال است که قبل از هر چیز نشان می دهد پارسال نیست و نسیمی متفاوت از ۸ سال گذشته، در فضای کشور پیچیده است. در فضای جدید، خالقان آسمان باید از تجربه های طولانی گذشته بهره ببرند.و الزامات جدید دیده شدن و باقی ماندن را مورد توجه قرار دهند. ۱- رسانه مهمترین رسالتی که دارد و پس از ان میشود نام رسانه به خود بگیرد، دیده شدن و پیدا کردن مخاطب است. رسانه ای که مخاطب نداشته باشد و یا مخاطبانش اندک باشند، انتشار و عدم انتشارش یک سان است. واقعیت اول این است که دیگر روزنامه جایگاه خبر رسانی گذشته را ندارد و متاسفانه بیشتر مخاطبانش کسانی هستند که گمان می برند منبع اصلی خبر رسانی روزنامه است و بی دلیل روی آن حساسیت نشان می دهند. در دوران پسا سایبر، نه روزنامه ها خیلی فهمیدند جایگاه تاثیر گزار سابق را ندارند و نه مسولان حساس و مشکل آفرین برای روزنامه می دانستند که موارد مشکل زاشان، در فرهنگ عمومی کم تاثیر است. به عقیده من قبل از هر چیز در شرایط فعلی باید روزنامه ها به مسولان میزان تاثیر و تعداد تیراژ اندکشان را گوشزد کنند ومسولان هم بدانند که روزنامه ها نباید بولتن داخلی مسولان بماند و بیش از اینکه به ریز بینی های متعارف حساسیت نشان دهند، امکانی فراهم آورند که روزنامه ها بتوانند یک تیراژ قابل قبولی داشته باشند تا به فرهنگ سازی، فارغ از جناح بندی های داخلی بپردازند. رقابت خبر رسانی سریع و گسترده و بی مرز رسانه های مجازی را نباید نادیده گرفت. نه ضرورت دار و نه امکان دارد که روزنامه جای فضای سایبر را بگیرد و نه رسانه های مجازی میتوانند فعلا جای روزنامه را بگیرند. ولی ضرورت دارد اندازه و میزان تاثیر گزاری هر رسانه به طور واقعی دیده شود. ۲- باقی ماندن و تعطیل نشدن، باید یک هدف برای روزنامه آسمان باشد. خیلی از دست اندرکاران روزنامه آسمان تجربه توقیف روزنامه هاشان را دارند. حتما آن توقیف ها، تجربه ای شده است که راه ماندن را بیاموزند. گرچه می دانم به دلیل برخوردهای سلیقه ای و نه انضباط قانونی، کار در این شرایط بسیار سخت است. اما در عین حال بودن و انتشار روزنامه با خاصیت کمتر بهتر از منتشر نشدن آن است. پرهیز از افراط در حوزه سیاست اصلاح طلبانه در شرایط فعلی، مانع رشد جریانات افراطی خطرناک اصولگرایی خواهد بود که در ۸ سال گذشته وضع کشور را به این روز انداختند. آهسته و آرام باید طی مسیر کرد. نباید تصور کرد با آمدن دکتر روحانی خیلی چیزها عوض شده است. واقعیت این است که عوض شدن خیلی از چیزهایی که رئیس جمهور هم خواهان آن باشد، امکان عملی ندارد. باید واقعیت تقسیم شده قدرت در کشور را در نظر داشت. کسان و جریاناتی که در انتخابات رای نیاوردند، مردم همین کشورند نباید نادیده گرفته شوند. آسیب جبران ناپذیری که کشور در دوران ۸ ساله گذشته متحمل شد، این بود که یک جناح همه مقالید امور را در دست داشت و نمی خواست بفهمد که گروه های دیگری در کشور از محبوبیت و اندیشه والایی برخوردارند. گذر از این گردنه سخت، که کشور باید قدرت تحمل همه سلایق را داشته باشد، همراه با خسارتهای فراوانی بود که نباید دوباره تکرار شود. ۳- تصور من بر این است که جدای از سیاسیون و نیروهای فعال حوزه های سیاست که عمدتا بالای ۵۰ سال سن دارند، خیل عظیم و تاثیرگزار دیگری در جامعه هستند که بدنه جامعه امروز و مدیریت فردا را در اختیار دارند ‪وجدای از از اردوگاه مصطلح اصلاح طلبان و اصولگرایان هستند که نه در روزنامه های اصولگرا آن ها و مطالباتشان دیده می شوند و نه در روزنامه های اصلاح طلب. به مدیران فرهنگی و سیاست گزاران روزنامه ‬آسمان توصیه می کنم حتی در حوزه سیاست، ان ها را ببینند. به مسایل و دلمشغولی های آنان توجه کنند. در رسانه های مجازی که ادم ها آزادند در آن حرف های خودشان را بگویند، حساسیت ها و مطالباتشان دیده می شود. و نیز قبول کنند در ذهن بسیاری از نسل جوان، افرادی که ما گمان می بریم شناخته شده هستند، نا شناخته اند و در کنار گزارش هایی که از افراد داده می شود یک رزومه هم از آنان بگذارند. صدا و سیما افراد را بعد از گزینش روزمره نشان می دهد. رسانه های خارجی هم بنوع دیگری چنین می کنند. این نسل فعلی که در دعوای جناح ها بی تقصیرند، حق دارند خیلی از این افراد را نشناسند. ۴- رابطه روزنامه اصلاح طلب با دولت فعلی یکی از چالش های اصلی است. در بدنه دولت کسانی وجود دارند که باور به نقد ندارند. زود آزرده می شوند. از طرفی دولت دکتر روحانی دولتی است که به دلایل مختلف باید مورد حمایت همفکران روزنامه آسمان قرار گیرد. اگر آن روزنامه باب نقد دولت را ببندد بیشترین دشمنی با دولت کرده است. تریبون روزنامه آسمان و روزنامه های اصلاح طلب باید معنای واقعی نقد اندیشمندانه دولت را به دیگران هم بیاموزند.تجربه چند ماهه نشان داده است علیرغم وجود حوزه های مختلف اطلاع رسانی در ریاست جمهوری و دولت، متاسفانه ارتباط منظم و سازمان یافته ای بین دولت و ریاست جمهوری و رسانه ها به وجود نیامده است. در حقیقت دولت و رئیس جمهور خیلی کم شنیده و دیده میشوند. به خصوص در مورد مسایل فرهنگی و سیاسی که تفاوت اصلی آقای دکتر روحانی و سایر رقبا بود. در آن حوزه ها از کمتر وزیری حتی همراهی با آقای روحانی شنیده شده است. این دولت ساکت و تنها به رسانه های جدی منتقدانه بیشتر از دیگران نیازمند است. اکثریت آن ها که روحانی را به ریاست جمهوری رساندند آدم های نخبه و اهل اندیشه و درد کشور هستند و میتوانند نقطه نظرات خود را از طریق رسانه های غیر مخالف و غیر مداح به گوش رئیس جمهور و دولت برسانند. من اطمینان دارم آسمان می تواند یکی از این روزنامه ها باشد که امید ایجاد شده را زنده نگه دارد. ورود آسمان را به سرزمین کشور مجددا تبریک میگویم و برای همه دست اندرکارانش ارزوی توفیق دارم.