۰۹ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۶) شنبه ۹ فروردین ۹۹ آقای غرضی در نطق‌های انتخاباتی به موشک‌های عراقی می‌گفت موشک‌های همه‌کَس‌کُش.آقای امام جمارانی را خیلی دوست دارم. زنگ زده بودم برای تبریک. زبان طنازی دارد. صحبت به همه کَس‌کُشی کرونا و آمار مسئولانی که فوت شده‌اند، کشید. با همان لحن آخوندی و لهجه شیرین تهرانی گفت: خدا رحمتشان کند. امروز بالاخره کتاب خودآموز دیکتاتورها را تمام کردم. خیلی رک و راست راه‌های دیکتاتور شدن و دیکتاتور ماندن را آموزش می‌دهد. مفاهیم آن تقریبا برای همه مردم دنیا آشنا است. من معتقدم خودآموز دیکتاتوری نیست. بلکه خاطره‌نویسی از کارهایی است که دیکتاتورها می‌کنند. نمی‌دانم قدرت چه ویژگی دارد که خودش جهشی آموزش دیکتاتوری می‌دهد. از آقای بیژن اشتری که ترجمه ممتازی ارایه کرده پرسیدم خیلی سانسور داشته؟ صحنه‌هایش زیاد بوده؟ گفت حداکثر دو صفحه. نشر ثالث آن را منتشر کرده. توی خیلی از شهرهای دنیا برای تشکر از خدمات کادر درمانی، ملت کنار خیابان و روی بالکن‌ها کف می‌زنند. حالا اگر کف و سوت در اینجا هنوز جزو منکراته، بگید صلوات بفرستند. اعلام که بشود مردم خودشان می‌دانند چه‌جوری تشویق کنند. هر روز اخبار ساعت ۱۴ تا دکتر جهانپور سخنگوی خوب وزارت بهداشت می‌آید آمار بگوید به بخش متاسفانه‌اش که می‌رسد دنیا روی سرمان خراب می‌شود. سیر صعودی فوت‌شدگان ایرانی. تازه در جریانید همسایه‌مان ماهواره دارد. آنجا هم امروز اخبار وحشتناک‌تری از دنیا می‌گفت. آمریکا. اروپا. عجب وضعی شده. من زندگی را از هنرمندان ایران یاد می‌گیرم. با اینهمه فشار و اهانت‌ باز هم کنار مردم امید خلق می‌کنند. قرار است تولید آنلاین اثر هنری با هشتگ مشاهنر داشته باشند. از قدیم گفته‌اند، هنر ریگ کف جوی آب است و سیاست خاشاک روی جوی آب. یکی می‌ماند. دیگری می‌رود. بعد یک ماه قرنطینه،‌ سوالات وکارهای عجیبی به سراغ آدم میاد. یکی سرش را کرونایی اصلاح کرده. یکی نوشته بود کلی در این ایام به زانوهام نگاه کردم،‌ دیدم دو تا زانو بیشتر ندارم. چطور چهار زانو می‌نشینیم؟ این که جوک بود ولی خودمم باید زودتر یک جلسه مشاوره بروم چون امروز داشتم فکر می‌کردم کرونا نره یا ماده. تا فردا سید محمدعلی ابطحی لينك 2

	۰۸ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۵) جمعه ۸ فرورردین ۹۹ شب تولد امام حسین است. مبارک باشد. امروز رفتیم سوپر محل. چند سال پیش در محافل خصوصی معروف شد که خانم فلان مقام خورش‌های خیلی جاافتاده‌ای می‌پزد. بعدا لو رفت که از فلان مرکز تهیه غذا می‌گرفته. بعد کرونا خیلی از خانم‌ها از سوپرها به جای مواد آماده، برنج و حبوبات و آرد و سبزیجات خورشتی می‌خرند. نگران همسرهایی باید بود که بعد سال‌ها دست‌پخت خانم‌هاشان را میخورند و حتما تعریف هم مبکنند. سوپری‌ها مثل پلیس فتا حواسشان به همه جا هست. ویروس ریز کرونا، جلسه سران بیست قدرت برتر جهان را به هم زد و آنها را مجبور کرد از طریق ویدیو کنفرانس جلسه تشکیل دهند. نخست وزیر انگلیس هم که کرونا گرفته، گفته از طریق اینترنت کشور را اداره می‌کند. در همه جای دنیا اگر رهبران همین مقدار هم به امور مردم رسیدگی نمی‌کردند،‌ وضع بهتر بود. والا به مولا. دیدم که می‌گم. دو ماه پیش لم دادن توی خانه نشانه علافی بود. به همین زودی ماندن در خانه نشانه مسئولیت‌پذیری شده است. حالا هم که هر روز جمعه است، برای اینکه قاطی نکنیم موقتا اسامی روزهای هفته را به یک‌جمعه، دو جمعه …عوض کنیم. نظرتان چیه؟ روز جهانی تئاتر است. تئاتریوم بدنم تا مرز هشدار پایین آمده. به تئاتری‌هایی که پشت دیوارهای خانه‌ها هنرشان حبس شده، تبریک می‌گویم. دیشب فیلم انگلیسی تحسین شده و معروف 1917 را دیدم. محصول ۲۰۱۹ است. ماجرای دو سریاز جوان است که در اوج جنگ جهانی و در کمترین زمان باید پیام مهمی را به آن سوی جبهه برسانند. کارگردانش سم مندس است. امروز توی خیابان‌های خلوت تهران، پشت دیوارهای قرنطینه، در این آغاز فصل بهار، چند تا دوچرخه سوار خانم و آقا توی خیابان پا می‌زدند. چه خوب بود. حالا که بین همه دنیا دعواست که منشاء کرونا چیست، پیامک فوری آمده که عامل کرونا پیتزاست. امضاکرده: ممد فلافلی. جنب مسجد. استفاده از فرصت‌ها. تا فردا سید محمدعلی ابطحی لينك 2

	۰۷ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۴) پنجشنبه ۷ فروردین ۹۹ دکتر شریعتی می گفت قبیله ای در آفریقا یافتند که بسیار پای بند و مقید و اخلاقی و متدین بودند. دلیلش را پی جو شدند. معلوم شد تا حالا پای هیچ مبلغ دینی به آن قبیله نرسیده است. وقتی امروز اعلام کردند که فردا سومین هفته ای است که نماز جمعه خوانده نمی شود،‌ ذهن خراب من یاد این قبیله آفریقایی افتاد. خدایا توبه. بعضی خطبه ها واقعا بر دینداری نمی افزود. توی تاریخ، کرونا با لیس زدن پیوند خواهد خورد. غیر از لیس زنهای قبلی قم، ‌دیروز اعلام شد که یک فروند لیس زن آمریکایی که لوازم آرایشی را لیس می زده و فیلم می گرفته دستگیر شده است. کمبود امکانات لیس چه بلاهایی تحمیل می کند. از دیروز تا امروز ۱۵۴ نفر به خاطر کرونا در ایران فوت کردند. برای ما یک عدد است. برای خانواده هایشان ولی ۱۵۴ مصیبت بزرگ بوده است. در خانه بمانیم. بیل گیتس کلی یاد آوری های کرونایی کرده است. حرفهای مقامات عالیرتبه و پولدارها را با دقت بخوانید. چون خودشان نیستند که می نویسند، کلی پول صرف آنها میشود. یک جا میگوید: "زندگی یک چرخه است، نیازی نیست بترسیم، این نیز می گذرد." در این ایام محدودیت روابط عاطفی، یه جورایی به پیام های مهربانانه وزارت بهداشت علاقه عاطفی پیدا کرده بودیم. مدتی است او هم کات کرده. بی دلیل. فکر کنم سپرده ما را به خدا. یکی از شاهان قدیم از کاروان جدا افتاده بود. از سرما می لرزید. تنها پالانی در آن اطراف پیدا کردند. به شاه بر می خورد که پالان به روی خودش بیندازد. وقتی سرما خیلی فشار آورد،‌ گفت آن را بیاورید. اسمش را ولی نیاورید. دعوای سر اسم قرنطینه در ایران هم بالا گرفته. حالا که جدی شده، میگویند جداسازی اجتماعی. اسم قرنطینه را ولی نمی آورند. نمیدانم چرا؟ یکی کاریکاتوری فرستاده بود که حتی مونالیزا هم چاق شده است. مراقب خورد و خوراک باشید. لاغر کردن بعد کرونا از ایام قرنطینه هم سخت تر است. رژیم گرفتار تر از آن است که مثل من شما را هم بگیرد. شما باید رژیم بگیرید. ضمنا خانه رستوران نیست که دستور بدهید. همکاری کنیم. شب جمعه اول سال و ماه شعبان است. در این ایام ابتلا و شیوع مرض همدیگر را دعا کنیم. تا فردا. سیدمحمدعلی ابطحی لينك 2

	۰۶ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۳) چهارشنبه ۶ فرورردین ۹۹ رییس جمهور گفته از فردا سخت‌گیری بیشتری برای پیشگیری از انتقال کرونا انجام می‌شود. روزگاری که عطسه حرمت داشت،‌ بعد عطسه می‌گفتند عافیت باشد. حالا هم به حکومت باید گفت عافیت باشد. پرنس چارلز ۶۱ سال است که منتظر پادشاهی انگلیس است. بسوزد پدر کرونا که سراغ ولیعهد هم رفته. خدا کند آرزو به دل باکینگهام را به مقصد آن جهان ترک نکند. کلی روزنامه در انگلیس امیدوارند که شاهزاده ۱۳ روز قبل که کرونایی بوده و مادرش را دیده، یک عطسه کوچولو هم در صورت ملکه ۹۶ ساله کرده باشد بلکه فرجی شود و شاهی به ایشان منتقل گردد. از کرونا برای مودب شدن جهان باید استفاده کرد. قبلا آدم قیافه بعضی‌ها را می‌دید، کلی فحش رکیک به آنها می‌داد. این کار زشتی بود. توصیه می‌شود از این پس فقط آرزو کنید یک عطسه تو صورتشان بکنید. شیک و مجلسی و مودب وکم خطر. اگر تنظیمات کرونا روی پرچم سه رنگ سبز و سفید و قرمز قرار داشته باشد، ایتالیا و ایران را قاطی کرده. عمودی افقی‌اش جزو تنظیمات نبوده. خدا وکیلی لوس بود. خودم بگم بهتر از اینه که شما بگین. جوک ته کشیده. مدت‌هاست هنرمندان مجموعه سوینا برای نابینایان روی فیلم‌های سینمایی نسخه توضیح داری اجرا می‌کنند که بتوانند فیلم را حس کنند. خود نابینایان هم دست اندر کار هستند. روی فیلیمو هم گذاشته‌اند. معنای واقعی همراهی با محنت دیگران. خانم گلاره عباسی فعال این عرصه است. در روزگار کرونا به نابینایان هم کمک کنید فیلم ببینند. توی امریکا، از وقتی قرار شده کسی کلیسا نرود، چندتا کشیش معتقد به بهشت اجباری، بساط اعتراف‌گیری خیابانی راه انداخته‌اند. یکی هم هلیکوپتر سوار شده روی شهر صلیب می‌گرداند. همکاران‌مان هستند. دلشان برای مردم نسوزد برای آینده خودشان که باید نگران باشند. امرروز با مشاور ویدیو کنفرانس کردم. توصیه می‌کرد این قدر اخبار گوش نکنم و موبایل به دست نباشم. والااین موبایل‌ها مثل بچه‌هایی لوس بغلی شده‌اند، مگه می‌شه کنارشون گذاشت. ولی خدا وکیلی راست می‌گفت. یه جوری می‌شه دیگه. شما هم گوش کنید. خدا بخیر کند سونامی مسافران بازگشته از سفر نوروزی را. کاش می‌شد دم دروازه یک قرص بتمرگینوفن به خوردشان می‌دادند. خوب آدم عصبانی می‌شه ازشون. تا فردا سیدمحمدعلی ابطحی لينك 2

	۰۵ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۲) سه شنبه پنجم فروردین بچه که بودیم تهران را با منزل حاج محمود لولاچیان می‌شناختیم. هرساله با پدرم و داییم و خانواده می‌آمدیم خانه‌شان. دیروز خانم لولاچیان با کرونا رفت. یاد همه مهمان‌داری‌های این خانواده افتادم. با حاج محمود لولاچیان صحبت کردم. پیرمرد خیلی قدر شناس بود. پشت تلفن هی خاطرات می‌گفت و اشک می‌ریخت. یادش بخیر، فردوسی پور وقتی می‌گفت چه می‌کنه این رونالدو. واقعا این ویروس ریز نادیده برآمده از خفاش چه می‌کنه با همه دنیا. یعنی اگر حضرت نوح این جفت خفاش را سوار کشتی نمی‌کرد چه عالی بود. زورمان به کسی نمی‌رسد به حضرت نوح گیر بدیم. دوره قحطی را در سریال خانواده مدیچی دیده بودم. وسط راه آذوقه ونیز را دزدیدند. حالا بعد هزار سال باز هم کشتی حامل مواد بهداشتی تونس را ایتالیایی‌ها دزدیدند و چکی‌ها محموله اهدایی چین به ایتالیا را. اگر سپاه در مورد تشییع سردار اسداللهی با این جمعیت و ماشین بزرگ حمل جنازه می‌گفت دارندگی و برازندگی خیلی بهتر از این بود که بگوید خود جوش بوده. ماشین به این بزرگی برای جنازه سردار سلیمانی هم تو خیابان نبود. حتی تشییع جنازه معاون دفتر رهبری و مادر همسر فرزند رهبری هم کرونایی بود. البته مرگ بر اسراییل. ولی دین‌داری افراطی‌های آنها خیلی شبیه افراطی‌های ماست. صدها نفر از این جوجه طلبه‌ها و خشکه مقدس‌هاشان ریخته‌اند توی خیابان و با پلیس درگیر شده‌اند. توی چاق سلامتی عید نورزو با آقای حمامی لاله زاری، رهبر دینی یهودیان ایران تلفنی حرف می‌زدم، می‌گفت دستورات لازم رعایت بهداشت مراکز دینی ایران را داده و خوب هم رعایت می‌کنند. خیلی نامردیه. بخش‌های جذاب سریال بریکینگ بد از سیزن چهار شرروع می‌شه. وارد سیزن پنجم شدم. فیلم ۲۰۱۹ هاستلر را هم دیدم. بنا به گفته سازمان جهانی بهداشت در ۶۷ روز مبتلایان به صدهزار رسیدند و تنها در ۱۱ روز دو برابر شدند. سر گنده ماجرا زیر لحاف است. در این وانفسا کلی روستا و شهر هم گرفتار سیل شده‌اند. یکی نوشته بود دکتر روحانی داره می‌گه خدایا یه دو دقیقه امتحان الهی نگیر. بفهمیم چه غلطی می‌کنیم. تا فردا لينك 2

	۰۴ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۱) دوشنبه جهارم فروردین ۹۸ اسم صور اسرافیل را که شنیده‌اید، یکی از ملایک خداست که دو بار در شیپورش می‌دمد. بار اول پایان جهان را اعلام می‌کند، آخر سر همه که رفتند، خودش هم شیپور را می‌اندازد و به لقاءالله می پیوندد. از خیابان‌های خالی دنیا صدای صور اسرافیل می‌آید. با دکتر عارف صحبت می‌کردم. چاق سلامتی عید. من شخصیت خودش را دوست دارم. توصیه کردم که مراقب باشد. توی خانه بماند. با هم موافق بودیم که اگر خیلی از جلسات نباشد، کارها بهتر انجام می‌شود. طنز آقای رشیدپور هم در مورد دکتر عارف جالب بود. دست انداختن سکوت‌های عارف همه سوژه شده. وچه خوب قضیه اینکه جناب عارف جنبه داشت و تشکر کرد و نامه ننوشت و رونوشت به قوه قضاییه نداد. دیدم آقای انتظامی معاون سینمایی اعلام کرده که هنرمندان بزرگی به هنرمندان جهان نامه نوشته‌اند، هم در مورد کرونا و هم در مورد تحریم. دستشان درد نکند. اما به آقای انتظامی گفتم تکلیف هنرمندان را روشن کنید. خیلی نازنین هستند. می‌نویسند، فحش می‌خورند، نمی‌نویسند، باز هم مورد اهانت قرار می گیرند. بی‌دفاع هستند. اما دل از مردم بر نمی‌دارند. یکی از همسایه‌های قدیممان زنگ زد. پدرش سال‌ها در عراق اسیر بود. خواست تبریک بگوید، گریه کرد. گفت یک ماه قرنطینه نابودمان کرد. پدرم ۷ سال اسیر بود. 4 سال سلول. به یاد همه بودیم، به افتخار اسرای جنگ هم کف مرتب. در دهه پنجاه تب احضار ارواح در ایران بالا گرفته بود. توی نوجوانی ما. یکبار با پدرم رفتیم پیش یکی از اینها. گفت تو چون نوجوانی دراز شو،‌ من بوسیله روح تو،احضار ارواح کنم. مثل شصت تیر در رفتم. شر طور بودم از بچگی. ولی الان اگر دکان احضار ارواح باز هست، یکی پیشنهاد بدهد روح محمدبن زکریای رازی را احضار کنند، اولا کمی در مورد احوالات این روزهایش بپرسند. شایعه در موردش زیاد شده. بعد یک پیام ازش بگیرند که الکل صنعتی برای خوردن درست نشده. تلفات خوردن الکل صنعتی پا به پای کرونا دارد پیش می رود. گوش شیطان کر، ما که با هم خوبیم، اما یکی نوشته این روزها همسرم هی به من نگاه میکنه و میگه خدایا این بلا را از سر ما کم کن. نمیدانم منظورش منم یا کرونا تا فردا سید محمدعلی ابطحی لينك 2

	۰۳ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۲۰) یکشنبه سوم فروردین ۹۹ آقای وزارت بهداشت. دیروز یک شیخ ناشناسی رفت تو بیمارستانهای کرونایی عطر مالی کرد. با این بی در و پیکری فردا می روند به قصد مالش روغن بنفشه. یا مراقب بیمارستانها باشین یا به مریض ها خبر بدهید از خودشون مراقبت کنند. این کارها جنایت بشری است. دیروز یکی از دوستانم از یک استانی که اسم نمی آورم زنگ زده بود احوالپرسی. می گفت همشهری های ما تو رادیو محلی هی زنگ می زنند میگویند روستای ما را سمپاشی نکردین. نمی کنن بگن ضدعفونی. گفتم حیف نمیشه اسم استانتان را آورد. در این روزهای ویژه،‌ فیلم سینمایی first man را دیدم. ماجرای اولین انسانی که به کره ماه رفت. محصول ۲۰۱۸ با کارگردانی دیمین شیزل. رو کم کنی آمریکا از شوروی و مخارج سرسام آور. پرونده رسیدن به ماه که ادامه پیدا نکرد.چه پولهای سرسام آوری در دنیا و ایران و همه جا برای رو کم کنی خرج می شود. سریال پایتخت مثل همیشه خوش درخشیده. دستشون درد نکنه. یعنی نمیشه تلویزیون باور کنه غیر از ایام نوروز هم مردم به برنامه های طنز احتیاج دارند؟. این همه نیرروهای هنرمند. این همه بودجه. با این تفکری که شادی را گناه می داند، یکی، دوتا، سه تا کانال باشد برای رفتن اجباری به بهشت. یک کانال شاد هم بگذارید برای اینهایی که می خواهند خودشان تصمیم بگیرند. جهنم خالی نماند یک وقت. امروز حوصلم سر رفته بود. یعنی تا این حد که برم بیرون هرکی سرفه می کند را بغل کنم. این جور روزها خطرناک است. از صبح هی آواز حامد همایون را گوش میکنم که: امشب غم دیروز و پریروز و فلان سال و فلان حال وبه خدا حسرت دیروز عذاب است و هرچه دارید و ندارید بپوشید و..بیب.. و بخندید که امشب سر هر کوچه خدا هست. تافردا سید محمد علی ابطحی لينك 2

	۰۲ فروردين ۱۳۹۹ خاطرات روزهای کرونایی (۱۹) شنبه دوم فروردین ۹۹ عیدنوروز و مبعث تون مبارک. بقول زنده یاد مرتضی احمدی که می خواند ای سال بری برنگردی. سال ۹۸ از اون سالها بود. میشه یعنی؟ سفره‌های هفت سین امسال خیلی غریبانه بود. دور هم نبودیم. غم پنهان و آشکاری فرو می‌ریخت روی شادمانه‌ترین لحظاتمان. تاریخ به یادش باشد در این شرایط هم نوروزمان را پاس داشتیم. بچه‌ها برای عید دیدنی آمدند پایین. با فاصله هم را دیدیم. شب هم با قوم‌ و خویش‌ها ویدیو چت کردیم. به کلی آدم هم زنگ زدیم برا تبریک. اروپا چه وضعی شده. آمریکا هم داره الوی کرونایی می‌گیرد. فوتی‌های ایتالیا چند روزه زد رو دست چین. آمار رسمی فوتی‌ها و مبتلاهای ایران هم همچنان رو به افزایش است. هیچ حادثه تاریخی به وقتش معلوم نمی‌شود که نقطه عطف است. هر یک نفر کمتر در هر جای دنیا کشته کرونایی شوند، بشریت شادمانتر است. قبل انقلاب میگفتند ماهی ازون برون حرام است. بعد معلوم شد فلس دارد و حرام نیست. سالهای اول انقلاب جوک در آورده بودند که ازون برونی ها را از جهنم دارند بر می گردانند بهشت. حالا برای زلزله و سیل نماز آیات برای وحشت واجبه. علما بررسی کنند تکلیف شرعی وحشت از کرونا چیست؟ نماز ندارد؟ ما به تزریق شادی نیازمندیم. حتی دوپینگ شادی. هم چنان که حرم‌ها و مساجد از سر اضطرار بسته شده، معیارهای سختگیرانه شادی هم باید تغییر کند. طنازان از جوک ساختن خسته نشوند. جوانها جوانی کردن را فراموش نکنند. بعد کرونا دنیای دیگری، دین دیگری، رفتار اجتماعی دیگری و اقتصاد دیگری خواهیم داشت. ریل مسیر انسانیت در حال جا به جایی است. تا دلتان بخواهد پیام‌های سند تو آلی برای تبریک نوروز گرفتم. طرفتان می‌فهمد سند تو آله. حتی اگر مثل ولنتاین کارت هم بزنید روی گل که فقط به خاطر تو. بقول مشهدی‌ها چه واجب کرده. تافردا سید محمد علی ابطحی لينك 2

	۲۹ اسفند ۱۳۹۸ شب صفر آخرین ساعات پایان سال ۱۳۹۸ است. سال کم‌سابقه‌ای بود. از بس غم بارید سِر کرد همه را. سال پر حادثه‌ای که رنج و غم بیش از اندازه تحمل بشر بود. سال ۹۸ درد بود و غم بود. رنج بود و مصیبت و تنهایی و فشار. و همه اینها یک جا مردم ایران را محاصره کرد. تحریم‌های ظالمانه آمریکا و همراهی دنیا، چنان گلوی مردم را فشار داد که نفس به زحمت بیرون می‌آید. بی‌تدبیری دولت و حکومت در تمشیت امور اقتصادی رنج مضاعف بود. بی‌اعتنایی به مردم چون روز روشن بود و فریاد افراطی‌گری دینی از همه بلندگوها بلند. فشارهای امنیتی و دستگیری‌ها هم که بر همان روال که بود و هست. سالی که با سیل شروع شد و سیلی خود را به گوش شهر ها و روستاها از شمال تا جنوب نواخت. بنزین را بزن در رویی گران کردند. مردم اعتراض کردند. همه چیز و همه کس در هم پیچید. روزهای تلخ و خونین آبان رقم خورد و مردم زیادی که هنوز تعدادشان رسما اعلام نشده است در خون غلتیدند. کشته شدند. سردار رشید ایران قاسم سلیمانی را آمریکایی‌ها به شهادت رساندند. در سرتاسر ایران به احترامش به خیابان‌ها آمدند. در کرمان در تشییع جنازه سردار سلیمانی باز ده‌ها نفر کشته شدند. در جریان انتقام از آمریکایی‌ها، نیروهای خودی دو موشک به هواپیمای اوکراینی زدند و ۱۷۹ نفر جان باختند. افرادی عمدتا نخبه و جوان با خروارها امید و آرزو. پنهان‌کاری چند روزه مصیبت دیگری بود که اعتماد مردم به حکومت را به صورت جدی مخدوش کرد. و آخرین آنها، کرونا خیلی سریع به داخل ایران جهید. سیر تصاعدی پیدا کرد. کشته‌ها فراوان شدند. بیمارستان‌ها پر شدند. مردم هفته‌هاست به خانه‌ها پناه برده‌اند. این‌ همه مصیبت برای یک ملت در یک سال صفحات تاریخ این سال را از شدت سیاهی متمایز می‌کند. آخرین شب سال ۹۸ شب جمعه و شب شهادت امام کاظم است. باب الحوایج. به همه دستورات پزشکی و بهداشتی احترام می‌گذاریم. دست به دعا هم هستیم. خدایا کمکمان کن. خودت گفتی ان مع العسر یسرا. می‌شود ۹۹ از جنس ۹۸ نباشد؟ آری، ما را به سخت جانی خود این گمان نبود. بوی نوروزمان را می‌جوئیم لينك 2

	۲۸ اسفند ۱۳۹۸ خاطرات روزهای کرونایی (۱۸) چهارشنبه ۲۸ اسفند کتاب خاطرات پس از مرگ ماشادو د آسیس را سال ۹۱ خواندم. امروز دوباره مرور کردم. نویسنده از وقتی می‌میرد، خاطراتش را شروع می‌کند و برمی‌گردد به عقب تا تولد. این‌بار هر کاری دوست دارد بکند، می‌کند. ما هم می‌توانیم اگر بعد کرونا بودیم زندگی جدیدی را شروع کنیم. آقای دعایی همیشه می گوید ما از خدا زیبایی یوسف خواستیم، صوت داودی به ما داد. منم دیدم امکانات موی میرزا کوچک‌خانی ندارم. تصمیم گرفتم موی زیدان را تقلید کنم. این بار هم سر و ریش‌مان را دادیم دست همسر. از تلویزیون خودمون و از تلویزیون همسایه خیابان‌های اروپا را می‌دیدم. این صحنه‌های خلوت و پلیسی را توی فیلم‌های ترسناک آخرالزمانی هم نمی‌شد دید. آقای رییسی. چه کار خوبی کردید که پیشنهاد عفو هزاران زندانی را دادید.‌ بهترین فرصت قضایی برای استفاده از روزهای کرونایی بود. یک چیز دیگه هم بگم آقای رییسی؟ شما بیایید وسط تلگرام را از فیلتر آزاد کنید. اپلیکیشن‌های داخلی جواب نداد. مردم هم که توی قرنطینه‌اند. موبایل هم از دستشان نمی‌افتد. از امکانات تلگرام برای خبررسانی کرونا استفاده شود. اعصاب به‌هم ریخته مردم هم سر فیلترشکن خورد نمی‌شود. با یکی از دولتی‌ها حال واحوال می کردم. گفت برای خاطرات کرونایی زنگ زدی. گفتم نه بابا. ولی هیچی نگفت. مثل مصاحبه آقای روحانی در پایان دولت امروز باهام حرف زد. از سال پر افتخار نود و هشت تعریف کرد. ما توی خانه با لوازم اولیه سبزه انداختیم. سبز شده ولی کچل‌طوری. فرهنگ ایرانی را پاس داشتیم حتی در عصر کرونا. هم در قم و هم در مشهد دونفری که تظاهرات را سازماندهی کرده بودند کلیپ اعتراف منتشر کرده‌اند. خیلی سریع‌تر از من. یک شبه هدایت شدند. مملکت صاحب دارد. نه که بخواهم بکِشم. ولی مسئولین بررسی کنند توی این ایام تنهایی و دلتنگی واقعا سیگار و قلیان برای امر کرونا بده؟ این از مشکلات مهم است که اگر بگویند بد است، خانواده‌های زیادی از هم پاشیده می‌شوند. نگید نگفتی. مشهدی‌ها پیشنهاد دادند که دم دروازه بپرسید: «آق میرزاتون چیکاره‌ی خوسورتان مره. خوش‌تان کیش مره». اگر بلد بود بذارید بیاد. مشهدی اصیله. اینم برا همشهری‌ها. سید محمدعلی ابطحی لينك 2