ماه محرم، به مناسبت ایام شهادت امام حسین علیهالسلام، خطابهها و محافل دینی فراوانی در همهٔ مناطق شیعهنشین برگزار میشود.
متأسفانه آفت بزرگی که بسیاری از این محافل، بهخصوص در سالهای اخیر، پیدا کرده است، آن است که بهجای یادآوری عظمتهای افتخارآفرین و آزادیخواهانهٔ کربلا و حادثهٔ عاشورا، به سخنان و اشعار تحریفشدهای از عاشورا میپردازند که نسلهای معاصر چارهای جز دور شدن از این مکتب تحریفشدهٔ عاشورا نمیبینند.
مداحیهایی که به نوعی مسابقهٔ آواز و ریتم و موسیقی است و هیچ تناسبی با روح اسلام ندارد.
متأسفانه صدا و سیما هم در این مسابقه وارد شده است. بهجای آنکه اندیشههای والای مترقی و تفاسیر متناسب با شرایط فعلی را از قیام امام حسین بشنویم، اندیشههای متحجر و غیرواقعی را به سمع و نظر مردم میرسانند. تعجبآور نیست که مثلاً چند دقیقهٔ متوالی میشنویم «سِن جان، سِن جان…» یا اینکه «سگ اویم، عو عو».
اینها کجا و حادثهٔ عاشورایی که الهامدهندهٔ همیشگی آزادگان تاریخ بوده کجا؟
آن هم در کشوری که رهبران انقلاب آن، از امام تا رهبری فعلی و تا مسئولان روحانی عالیرتبهٔ کشور، همیشه پیش از انقلاب با این افکار متحجر دینی مبارزه میکردند.
این موجهای احساسی ممکن است در کوتاهمدت کسانی را جذب کند، اما در درازمدت آنان را از دین و خدا و امام حسین دور میکند.
جریان رسمی ضد دین هم که با امام حسین و اصل دین مردم مبارزه میکند، بهترین بستر رشد خود را در سایهٔ این افکار مرتجعانه جستوجو میکند و انصافاً هم خوب این دو جریان، کمککار یکدیگر برای آسیب زدن به اهداف امام حسین علیهالسلام هستند.
