در هیاهوی انتخابات ریاستجمهوری، ۵۵ درصد از کسانی که برای چند شهر بهعنوان نامزد نمایندگی مجلس شورای اسلامی ثبتنام کرده بودند، به روال مجلس هفتم رد صلاحیت شدهاند. وزیر کشور هم طی نامهای به این مسأله اعتراض کرده و گفته است که در پروندهی ۱۱۷ نفر از آنان هیچ سابقهای وجود نداشته است.
کسانی که دل در گرو ایران و انقلاب داشتند و گمان میبردند که شعار مشارکت حداکثری جدی است، از اینکه شورای نگهبان بیتوجه به مصالح ملی چنین میکند، ناراحت شدند؛ ولی آنهایی که از ابتدا فهمیده بودند که نباید این شعارها را جدی بگیرند، به شورای نگهبان دست مریزاد هم گفتند.
مقابله با این رد صلاحیتهای نابجا دفاع از حقوق مدنی است و کاندیداهای ریاستجمهوری که اینقدر زیبا از حقوق مردم دفاع میکنند، بهخصوص آنهایی که قدرت بیشتری دارند، میتوانند با بازگرداندن حق این افراد، سرنخی نشان دهند که بعداً هم به شعارهایشان پایبند خواهند بود. این کار شورای نگهبان را هم باید زنگ خطر بزرگتری دانست.
اگر در کاندیدای ریاستجمهوری نیز افرادی مثل دکتر معین و یا بقیه چهرههای سرشناس که حضورشان رأی میآفریند، رد شوند، خواست حداکثری حکومت بهصورت عملی به حضور حداقلی تبدیل خواهد شد. و البته اگر باز هم در خطبههای دبیر شورای نگهبان، دشمنان قسمخورده و ایادی داخلیشان را عامل اعلام کنند، ولی عملاً مسأله برای جامعه روشن است که چه دستهایی حداقل شرکت مردم را میخواهند و با همان دشمن که خیلی جامعه را از آن میترسانند، همراه بودهاند.
