مطبوعات و روزنامهنگاران در دهه گذشته حق بزرگی بر روند آگاهیبخشی جامعه داشتهاند. این را هیچ تحلیلگری نمیتواند انکار کند. ذهن فراموشکار ما بهراحتی میتواند مشکلات آنان را فراموش کند. در این میان، کسانی پیدا میشوند که دوران سختیهای آنان را مینگارند تا در حافظه تاریخ بماند. این حداقل کاری است که برای ماندگاری سختیهای آنان میتوان انجام داد.
اخیراً به همت والای سرکار خانم عذرا فراهانی، روزنامهنگار پرتلاش کشور، سه جلد کتاب در ۱۷۰۰ صفحه از اسناد پروندههای مطبوعاتی ایران در دهه ۷۰ منتشر شده است. از آخرین مجوزهای دوران قبلی ارشاد استفاده کرده است. کتاب مرجعی شده است.
در این کتاب، پروندههای قضایی مطبوعات از ابتدای سال ۷۰ تا ۱۹/۳/۷۶ در بخش اول جلد اول آمده است که مربوط به ۸۶ مطبوعه است و در این میان فقط مجله «گردون» لغو پروانه شده و هیچ موضع دولتی هم علیه این روند گرفته نشده است. اما از ۱۹/۳/۷۶ که آقای خاتمی با شعار جامعه مدنی و آزادی مطبوعات انتخاب شد، سیستم مستقل قضایی تا پایان سال ۱۳۸۰ یکصد و نود و چهار نشریه را به دادگاه فراخوانده که پرونده اکثر آنان لغو و تعطیل شده است تا مبادا شعار آقای خاتمی توفیق یابد. این کتاب را سازمان چاپ و انتشارات ارشاد چاپ کرده است. به سهم خود از اینکه آسیبهای مطبوعات مستند شده است، خوشحالم. تاریخ به این اسناد نیاز فراوان دارد. قبلاً هم دوست خوبم آقای پوراستاد محاکمات علنی مطبوعات را کتاب کرده بود.
